მიოკარდიტი

მიოკარდიტი არის მიოკარდიუმის, გულის კუნთის  ანთებითი დაავადება, რომელიც - ზოგჯერ - სიცოცხლისთვის საშიშია და შეუძლია გავლენა მოახდინოს ნებისმიერი ასაკის ინდივიდზე.მიოკარდიუმის ანთებას მრავალი მიზეზი შეიძლება ჰქონდეს, მაგრამ ხშირად ხდება ვირუსული ინფექციების შედეგად, რომლებიც ხშირად გამოწვეულია კოქსაკის ვირუსით, ციტომეგალოვირუსით, C ჰეპატიტის ვირუსით, ჰერპეს ვირუსით, აივ, ადენოვირუსით, პარვოვირუსით: ამ შემთხვევაში საუბარია "ვირუსულ მიოკარდიტზე". მიოკარდიუმში აქტიური ვირუსის რეპლიკაციის დროს ან დაავადების შემდგომ აუტოიმუნურ ფაზაში.როდესაც არც პირდაპირი ეტიოლოგიური კავშირი და არც კონკრეტული მიზეზი არ შეიძლება დადგინდეს, უფრო ფართოდ არის მიღებული გამოხატვის ლიმფოციტური მიოკარდიტის გამოყენება დაზარალებულ პირებში ამ უპირატესი ჰისტოლოგიური მახასიათებლის მითითებისთვის.

მიოკარდიტის მიზეზები :

ენტეროვირუსები, როგორიცაა Coxsackie B, არის პიკორნავირუსების ოჯახის არაგარეშე რნმ ვირუსები.კოქსაკის ვირუსების B ჯგუფი, კერძოდ ქვეტიპები B3 და B4 და ადენოვირუსები მაღალია ადამიანის პათოგენების სიაში.კოქსაკის ვირუსები განასხვავებენ პიკორნავირუსის სხვა ტიპებს მათი პათოგენეზის საფუძველზე მგრძნობიარე მასპინძელ ორგანიზმებში და ანტიგენური კლასიფიკაციის მიხედვით.ეს ძირითადი კლასებია კოქსაკის ვირუსის ჯგუფი A (Al-დან A22, A24) და კოქსაკის ვირუსის ჯგუფი B (B1-დან B6-მდე).

B ჯგუფის კოქსაკის ვირუსები იწვევენ კუნთების მკაფიო ფოკალურ დაზიანებებს, კანთაშორის ცხიმოვანი ბალიშების ნეკროზს, ტვინის დაზიანებას და სპასტიკურ დამბლას.მოლეკულური გამოვლენის გაუმჯობესებამ შესაძლებელი გახადა სხვა ვირუსების, როგორიცაა C ჰეპატიტის ვირუსების და ადამიანის ციტომეგალოვირუსის (CMV) ჩართვა ცალკე ან კარდიოტროპულ აგენტებთან ერთად, როგორიცაა აივ.

პაციენტებში, რომლებიც არიან აივ-დადებითი, გულის დეკომპენსაცია ლიმფოციტური ინტერსტიციული მიოკარდიოზით არის ხშირი გართულება, სავარაუდო გავრცელებით 8 პროცენტიდან 50 პროცენტამდე ან მეტით.აივ-ით გამოწვეული გულის დაავადების ზუსტი მექანიზმი განიხილებოდა, მაგრამ არსებული სამეცნიერო მტკიცებულებები ვარაუდობენ, რომ აივ ავლენს კარდიოტროპიზმს. აქტიური შეძენილი იმუნოდეფიციტის სინდრომის (შიდსის) მქონე პაციენტებს შორის ხშირად შეინიშნება მიოკარდიტი და სხვა ვირუსული, პროტოზოული და ბაქტერიული ინფექციები, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ ეს თანმხლები დაავადებები და აუტოიმუნიტეტი შეიძლება იყოს აივ-ით გამოწვეული მიოკარდიტის ხელშემწყობი ფაქტორები.

ასევე აღსანიშნავია (ცენტრალურ და სამხრეთ ამერიკაში პროტოზოული ტრიპანოსომა კრუზი (ჩაგასის დაავადება) ინფექცია მიოკარდიტის მთავარი მიზეზია.პარაზიტული ინფექცია დიდწილად იმუნური შუამავლობით არის განპირობებული, ამიტომ ნიფურტიმოქსით ან ბენზიმიდაზოლით ანტიპროტოზოული თერაპიით მკურნალობა სასარგებლოა.

ანალოგიურად, დიფტერიული მიოკარდიტი დაფიქსირდა პაციენტთა 22%-ში ლეტალობის მაჩვენებლით 3%. დიფტერიის ანტიტოქსინთან და ანტიბიოტიკებთან კომბინირებული თერაპია ჩვეულებრივ ეფექტურია.ბაქტერიული ინფექციები, ტოქსოპლაზმოზი ან ინფექცია ტკიპის ნაკბენის სპიროქეტებით, Borrelia burgdorferi (ლაიმის დაავადება) ასევე ცნობილია, როგორც მიოკარდიტის გამომწვევი მიზეზი.მიუხედავად იმისა, რომ მშობიარობის შემდგომი კარდიომიოპათიის ზუსტი მიზეზი არ იქნა ნაპოვნი, ლიმფოციტური ინფილტრაცია აღმოჩენილია მიოკარდიუმის ბიოფსიის ნიმუშების 50 პროცენტში, რაც მიუთითებს აუტოიმუნური პროცესის არსებობაზე ან ვირუსული მიოკარდიტისადმი გაძლიერებულ მგრძნობელობაზე.

მიოკარდიტის სიმპტომები და ნიშნები შეიძლება შეიცავდეს:

ქოშინი (სუნთქვის გაძნელება);

ქვედა კიდურების შეშუპება (ფეხების შეშუპება);

მკერდის შებოჭილობა;

გულმკერდის ტკივილი (მიოკარდიუმის ინფარქტის მსგავსი);

ტკივილი მუცლის ზედა ნაწილში;

პალპიტაცია და არითმიები (არარეგულარული გულისცემა);

ტაქიკარდია (გულისცემის მომატება);

ასთენია (დაღლილობა);

მარტივი დაღლილობა მსუბუქი ძალისხმევის დროსაც კი;

ცხელება;

გაშეშება;

გრიპის მსგავსი სიმპტომები (როგორიცაა ყელის ტკივილი და თავის ტკივილი).

მიოკარდიტის დიაგნოზი

ობიექტური გამოკვლევისას, ანთებითი მიოკარდიტის კლინიკური ნიშნები მნიშვნელოვნად განსხვავდება.ვირუსული მიოკარდიტის ჰიპოთეზა შეიძლება განიხილებოდეს, როდესაც პაციენტები გამოვლინდებიან ბოლოდროინდელი ფებრილური დაავადების შემდეგ, რასაც მოჰყვება გულის სიმპტომები, როგორიცაა ქოშინი, ასთენია, გულმკერდის ტკივილი ან არითმული პალპიტაცია.სხვებს შეიძლება გამოვლინდეს გამტარობის სისტემის ანომალიები, გულის მწვავე შეგუბებითი უკმარისობა ან ემბოლიური მოვლენა, რომელიც გამოწვეულია ინტრაკარდიული თრომბებით.

თავდაპირველი შეტევის შემდეგ შეიძლება რამდენიმე დღე გავიდეს, სანამ რომელიმე გულის სიმპტომი გამოვლინდება.ობიექტური გამოკვლევისას პაციენტი ხშირად ტაქიკარდიულია.მძიმე შემთხვევებში, გულის შეგუბებითი უკმარისობის ტიპიური ნიშნებია საუღლე ვენების გაფართოება, პერიფერიული შეშუპება, ჰეპატომეგალია და S3 გალოპური რიტმი გულის გამოკვლევისას.თუ პერიკარდიუმის ანთება არსებობს, ხახუნი შეიძლება შეფასდეს.

გულის ფერმენტების ამაღლება და ვირუსული ტიტრების მომატება ადასტურებს დიაგნოზს.მიუხედავად იმისა, რომ ელექტროკარდიოგრამაზე არ არის მიოკარდიტის პათოგნომონური აღმოჩენა, ხშირია სინუსური ტაქიკარდია და ST სეგმენტის და T ტალღის არასპეციფიკური დარღვევები.პერიკარდიუმის ჩართვით, მწვავე პერიკარდიტისთვის დამახასიათებელი ეკგ-ს დასკვნები, მათ შორის ST სეგმენტის დიფუზური აწევა.ელექტროფიზიოლოგიური გართულებები შეიძლება მოიცავდეს არითმიებს, გამტარობის დეფექტებს ან გულის გაჩერებას; ასევე აღწერილია პარკუჭის ფიბრილაციით გამოწვეული უეცარი სიკვდილი.ექოკარდიოგრაფია გამოიყენება სისტოლური პარკუჭის დისფუნქციის სიმძიმის დასადასტურებლად და ზოგიერთ შემთხვევაში იწვევს გამოსახულების სიკაშკაშის ხარისხობრივ ცვლილებებს, რაც მიუთითებს მიოკარდიტზე, თუმცა, მრტ არის ძლიერი დიაგნოსტიკური საშუალება მაღალი მგრძნობელობითა და სპეციფიკით საეჭვო ვირუსული მიოკარდიტის არაინვაზიური შეფასებისას. მიოკარდიუმის ქსოვილის დახასიათების მიღწევების გამო.

ტრანსვენური ენდომიოკარდიუმის ბიოფსიის გამოყენება,  ხელს უწყობს მიოკარდიტის დიაგნოსტიკასა და მკურნალობას.

მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ დიდი ხანია ვეყრდნობოდით სინათლის მიკროსკოპის ქვეშ დაფიქსირებულ ჰისტომორფოლოგიურ ანომალიებს, ეგრეთ წოდებულ დალასის კრიტერიუმებს, ბევრმა პათოლოგმა და კლინიცისტმა ახლა მიატოვა ეს თვითნებური კლინიკო პათოლოგიური კლასიფიკაცია ფართო ინტრა და დამკვირვებელთა შორის ცვალებადობის გამო.ჰისტომორფოლოგიური ანომალიები, რომლებიც ადასტურებენ  დილატაციური კარდიომიოპათიის -ის ამ კლასიფიკაციას, მოიცავს ინტერსტიციულ ფიბროზს, მიოციტების დეგენერაციას და უჯრედგარე მატრიქსის რეპარაციულ ფიბროზს.მიოკარდიტის უფრო სწრაფი დიაგნოზი ახლა შესაძლებელია პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქციის (პჯრ ) გამოყენებით მიოკარდიუმში სპეციფიკური ვირუსული გენომის გამოსავლენად.როდესაც ბიოფსია ხელმძღვანელობს ვიზუალიზაციის ტექნიკით, როგორიცაა მრტ, ამ დიაგნოსტიკური ინსტრუმენტის მგრძნობელობისა და სპეციფიკის ზრდა აღწერილია შეზღუდული რაოდენობის კვლევებში.

ენდომიოკარდიუმის ბიოფსიის ჩვენებებია:

·დაუსვან ჰიპოთეზური მიოკარდიტის დიაგნოზი პაციენტში ახალი დაწყებული გულის უკმარისობით,

·განიხილოს ალტერნატიული დიაგნოზი (მაგ. გიგანტურუჯრედოვანი მიოკარდიტი) პაციენტებში, რომლებიც არ რეაგირებენ გულის უკმარისობის ჩვეულებრივ თერაპიაზე

·იმუნოსუპრესიული თერაპიის შემდეგ რეაგირების მონიტორინგი, თუ კლინიკურად ნაჩვენებია (მაგ. რეციდივი ან დაავადების პროგრესირება),

·გადაწყვიტეთ მუდმივი კარდიოსტიმულატორის იმპლანტაცია, როდესაც მიზეზი ანთებითი პროცესია.

ენდომიოკარდიუმის ბიოფსიის მგრძნობელობა და სპეციფიკა მცირდება, როდესაც ვირუსული ინფექცია არის კეროვანი, დისტანციური ან სუბკლინიკური.მოზრდილებში, ვირუსული მიოკარდიტი უფრო მზაკვრულად ვლინდება და კლინიკური ეჭვის მაღალი ინდექსის გარეშე, შეიძლება იყოს არასწორად დიაგნოზირებული, როგორც გულის უკმარისობა, მეორადი გულის იშემიური დაავადების, დიაბეტის, ჰიპერტენზიის ან გულის ვალვულოპათიის გამო.

დიაგნოზის დასადგენად საჭიროა ენდომიოკარდიუმის ბიოფსია დიფუზური ანთებითი ლიმფოციტური ინფილტრატის და მიოციტური ნეკროზის ჰისტოლოგიური მტკიცებულებით, რომელიც გადაკვეთილია ეოზინოფილებთან და მრავალბირთვიან გიგანტურ უჯრედებთან.იმუნოსუპრესიული თერაპია გამოიყენებოდა IGCM-სთვის, მაგრამ გამოქვეყნებულმა კვლევებმა არ დაადგინა მისი სარგებელი.დაავადების სხვადასხვა სტადიებთან დაკავშირებული მოლეკულური მექანიზმების ახალი შეხედულებები, ვირუსული ინფექციიდან გულის რემოდელირებამდე, მიუთითებს ვირუსული მიოკარდიტის დიაგნოსტიკისა და მკურნალობის არსებული პრაქტიკის ხელახალი შეფასების აუცილებლობაზე.

ადრეულმა დაავადებამ შეიძლება თავი დააღწიოს კლინიკურ აღიარებას, რადგან ვირუსის რეპლიკაცია

 შეიძლება იყოს სრულიად ასიმპტომური და შეუმჩნეველი დარჩეს მიოკარდიუმის შედეგების გარეშე.

სრული გამოჯანმრთელება შესანიშნავი პროგნოზით მოსალოდნელია გაურთულებელი მიოკარდიტის უმეტეს შემთხვევაში.ჩვილებში, მიოკარდიტის განვითარება, ხშირად ბაღში ან ინფიცირებული დედების ეპიდემიის გამო, შეიძლება გადაიზარდოს მულტისისტემურ დაავადებაში, რომელიც გავლენას ახდენს ღვიძლზე და ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე.

თერაპია მიოკარდიტის დროს დღემდე, ვირუსული მიოკარდიტის ეფექტური თერაპია არ არის გამოკვეთილი.იმუნოსუპრესიული თერაპიის კლინიკურმა კვლევებმა არ აჩვენა კლინიკური ეფექტურობა.ემპირიულ კვლევებს, რომლებშიც სპეციფიური ანტივირუსული აგენტები ინიშნება გენომიური დიაგნოზის მიხედვით, არ გააჩნია კლინიკური შედეგების გრძელვადიანი დაკვირვება.

მიოკარდიუმის გულის უკმარისობის მკურნალობა მიჰყვება დადგენილ კლინიკურ თერაპიას და მოიცავს დიურეტიკებს, ალფა-ადრენობლოკატორებს, აგფ ინჰიბიტორებს და ალდოსტერონის ანტაგონისტებს.მიოკარდიტის სავარაუდო ან გარკვეული მტკიცებულების მქონე პაციენტებმა უნდა შეწყვიტონ ყველა სპორტული აქტივობა და გაიარონ გამოჯანმრთელების პერიოდი კლინიკური გამოვლინების დაწყებიდან მინიმუმ 6 თვის განმავლობაში. სპორტსმენები შეიძლება დაუბრუნდნენ ვარჯიშს და შეჯიბრებას ამ დროის შემდეგ, თუ გულის ფუნქცია და ზომა ნორმალურად დაბრუნდება, კლინიკურად მნიშვნელოვანი არითმიები არ არის და ანთებითი და გულის უკმარისობის შრატის მარკერები ნორმალიზდება.